Sam was zijn naam. Hij keek me af en toe aan. Vertelde over het pesten in de klas, zijn moeder was er ook bij. Het boterde niet zo tussen moeder en zoon. Af en toe leek het alsof ze mij vergeten waren en kregen ze zelfs ruzie. Verwijten over en weer, op heftige toon. Steeds weer hielp ik moeder en zoon in hun communicatie met elkaar. Aan het eind van elk gesprek was ik blij dat er vertrouwen was om een vervolgafspraak te maken.
Een schooljaar lang zag ik hen met tussenpozen. Het lijntje bleef, er groeide voorzichtig een band tussen ons. Net voor de zomervakantie liet de meester weten dat het niet goed ging met Sam. Hij leek depressief, kon niet met emoties omgaan, extreme woede, excessief gamen, gebroken gezin. School maakte zich zorgen. Ik legde zo snel mogelijk telefonisch contact met moeder.
Moeder stond open voor hulp. Sam ook. Hij kon zelf heel goed vertellen waar het probleem lag; ruzie maken en boos worden. Dat ging prima. Maar hoe leer je nou met die gevoelens van boosheid om te gaan. Dat was zijn vraag. Samen zochten we naar wie hem daarbij zou kunnen helpen. Opeens gaf moeder aan geen hulp te willen. Angst, schaamte? Ik belde met moeder en vertelde haar van de jeugdgezondheidszorg, het zorgpad voor 0-18 jarigen. Is een vervolgafspraak op het Voortgezet Onderwijs wel oké? Ze zei “ja”. Pfff, wat was ik daar blij mee!
Nu blijven we dichtbij Sam en zijn moeder. We signaleren en monitoren zijn psychosociale ontwikkeling. Belangrijk: er is contact en ontmoeting tussen een jongere en een jeugdverpleegkundige van de GGD.
Bovenstaande casuïstiek kom ik vaak tegen in mijn werk als jeugdverpleegkundige op basisscholen. De JGZ heeft wat te zeggen! Ze heeft ook bestaansrecht met een geschiedenis van meer dan 100 jaar. We volgen de kinderen in hun ontwikkeling en ondersteunen hun ouders, opvoeders bij het opgroeien. Vanaf het prille begin tot en met de adolescentie. Daar ben ik trots op. Ik mag meewerken aan inhoudelijke, kwalitatieve verpleegkundige zorg! Natuurlijk werk ik aan de hand van de richtlijnen. Ik ben trots op onze vakvereniging die het expertise gebied van de jeugdverpleegkundige beschreven heeft, met daarin de benodigde vaardigheden van de jeugdverpleegkundige.
Dagelijks werken er 3000 professionals in Nederland aan de gezondheid van kinderen . We zijn vraagbaak en een betrouwbare professional voor ouders, scholen, wijkteams, huisartsen etc. Ik volg het Leertraject Ambassadeurs Jeugdverpleegkundigen om nog meer eigen te maken hoe ik de gemeente, de politiek, kan vertellen over het goud van de jeugdgezondheidszorg. Laagdrempelige zorg, beschikbaar in de leefomgeving van het kind, kennis over zindelijkheid, opvoedingsondersteuning, psychische en sociale welzijn van de kinderen; aansluiten bij de mogelijkheden van kind en ouders.
Ik zie, ik zie……..Samen zien wij nog beter!